وقف ایثار ماندگاریست، که نیرویی می بخشد که تا ملکوت پیش روی. دوام آثار و پاداشش، مدام به مددت می آید تا اوج و عروج ات را به کمال برساند. ثمره وقف دوبال است برایت که در عوض دوچشم برای پروازی عاشقانه به ملکوت عطایت می کنند. یکی را به خاطر چشم بستن از دنیا و دیگری را به خاطر چشم دوختن به عقبی. از یک سو باید از زنجیرهای تعلق آزاد گردی تا سبکبال گردی و از دیگر سو باید هدف و جهتی داشته باشی تا سرگردان نشوی. وقتی تعلقات مادی را از پای طلب بگشایی و تنها چشم به رضا و عطای محبوب بدوزی، پر پروازت می دهند تا به آسمان ها عروج کنی و جمال یار را به تماشا بنشینی

وقف یعنی؛ ایثار، یعنی از خودگذشتگی، یعنی دیگران را بر خود ترجیح دادن،مخلوقات خدا را بیش از خود دوست داشتن و به فکر آنها بودن. احساس مسئولیت در مقابل آیندگان داشتن. از انحصار خود خارج شدن. خودخواهی را کنار گذاشتن. وقف یعنی؛ پس اندازی برای روزهای تنهایی، همراهی برای ایام بی کسی، آذوقه ای برای لحظات درماندگی، چراغی در تاریکی،چشمه زلال آبی در کویر تشنگی. 

سخن بسیار زیبایی گفته‌اند که همنشین از همنشین رنگ می‌گیرد. چرا که انسان خواه‌ناخواه از دیگران تاثیر می‌گیرد و بخش مهمی از افکار و صفات اخلاقی خود را از طریق همنشینی و انس پیداکردن، به دست می‌آورد.
دوستی و همنشینی یکی از مهمترین عوامل مختلفی است که در شکل گیری شخصیت انسان نقش ایفا می‌کنند. نقش این عامل در زندگی انسان آنچنان پررنگ  و مهم است که پیامبراعظم صلی‌الله علیه‌وآله فرمود: المرء علی دین اخیه فلینظر احدکم من یخالل. انسان بر دین و روش همنشین خود است، پس باید ببیند که با چه کسی دوست می‌شود. 1

از این رو انسان عاقل، باید در انتخاب دوست دقت کند که بهترین همدم را برای خود برگزیده و با بهترین‌ها همنشین و مأنوس شود. اما اینکه بهترین همنشینی کدام است، بهتر است پاسخ را از امیرمومنان علی علیه‌السلام بشنویم که فرمود:

ما جالَسَ هذَاالقُرآنَ اَحَدٌ الّا قامَ عَنهُ بِزِیادَةٍ اَو نُقصانِ؛ زِیادَةٍ فی هُدًی اَو نُفصانِ مِن عَمًی .

هیچ کس با این قرآن همنشین نشد، مگر آن که چون از نزد آن برخاست با فزونی و کاستی همراه بود؛ فزونی در هدایت، و کاستی ازکوردلی. 2

قرآن همنشینی است که هم دست مونس خود را گرفته و تا ساحل آرامش کشانده و هدایتش می‌کند و هم او را از بیماری‌ها و زشتی‌هایش رها ساخته و نقص‌ها و خلأهای وجودی‌اش را با نور خود پُر می‌کند.
ماه مبارک رمضان، که بهار قرآن است، فرصتی است برای شروع یک همنشینی آسمانی. باید قدر این فرصت را دانست و آن را نقطه شروع یک دوستی همیشگی نمود. همنشینی با قرآن هرچه بیشتر و عمیقتر باشد، طبعا بهره بیشتری نیز از آن برده می‌شود. از این رو باید تلاش نمود که این همنشینی تداوم یافته تا همیشه از نور هدایت قرآن استفاده و بهره برد.

اما مومن که زرنگ و باهوش است، فرصت و توفیق همنشینی با قرآن را غنیمت می‌شمارد و به این دوستی رنگ جاودانه بخشیده و آن را ماندگار و ابدی می‌کند. برای این کار نیز راه‌های مختلفی ممکن است به ذهن خطور کند که در این بین "وقف" یکی از بهترین راهکارهاست.

با وقف برای ترویج فرهنگ قرآن،تلاوت، تفسیر و یا قرائت این کتاب آسمانی، می‌توان ارادت و دوستی خود را با آن همیشگی و دائمی نمود. چرا که وقف قالبی است که برای ماندگاری طراحی شده است و هر عمل خیری که در این قالب درآید ماندگار می‌گردد.

آنچه که به اعمال و رفتار انسان ارزش می‌بخشد انگیزه و نیت صالح است که آن را می‌توان با وقف ماندگار نمود هرچند که واقف از دنیا رخت بسته باشد. لذا کسی که عاشقانه برای اثبات وفا و دوستی خود با قرآن وقف می‌کند، این انگیزه زیبای او، همنشینی ابدی با قرآن را برای او رقم زده و تا قیام قیامت، او را مونس و همدم قرآن قرار داده و اینچنین، روز به روز، هم از هدایت قرآن استفاده می‌کند و هم از خاصیت عیب‌زدایی قرآن بهره می‌برد. قرآن کریم نیز که بهترین همنشین است از هر کسی باوفاتر بوده، همنشین خود را حتی پس از مرگ نیز رها نکرده و او را تا بهشت برین رهنمون خواهد ساخت.

پی نوشت:

[1]  بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۱۹۲، ح ۱۲

[2]  نهج البلاغه خطبه 176


برچسب : حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی
ادامه مطلب



Making MusiC


X